Kadın Okumaları

Annem "Allah iyi ki geceleri yaratmış ta birazcık dinleniyoruz" derdi. Gece gündüz çalışan bir kadındı. Üç çocuğunu elinden tutan kimsesi olmadan büyütmüş, okutmuş, evlendirmiş biri. Babamız dışarıda bizim için kurtlar sofrasında mücadele verirken annemiz hayat mücadelesinden azade salınacak değil ya. İstihdam piyasasına giremiyorlar diye kimi kurumlar tarafından atıl kapasiteli kişiler, işe yaramaz kadınlar olarak tescil edilen ev hanımı sınıfında zikredilen annem, sabah uyanıp akşam yatana kadar durmadan çalışırdı kimseden aferin beklemeden. Tokayla tutturulmuş saçlarını gösterip tarayacak vakit bile bulamıyorum derdi, az bir vakti olsa hayat mecmuası okur şiir yazardı bir deftere. Günlük işler arasında illa bir alan açar, herkesin gönlünü yapacak harika elbiseler ceketler abiyeler dikerdi. Eczacılık yaparken etrafımızdaki önemli psikiyatristlerin muayenehanelerine gelen hastaları unutamam. Sıraya giren kadın hastaların ekserisi ev hanımlarıydı; eşlerinin ağır ...

                                   Kadına, kadınlığa olağanüstü şeyler atfetmek! Tam da karşı durulması gereken nokta bu. Tanrıça olmaya değil tanrılığa karşı geliştirilen kadın mücadelesi; kadının çiçek olmadığını bağırırken mesele; olan neyse o olmaktı. Doğaüstü, en güçlü ve yine erkek dilinin formlarıyla yeryüzünde anlamsızlaşmak değil. Erkek zihni; kadını yalnızca sanatta, şiirsel söylemlerde çekilir buluyor. Ağdalı sözler içine hapsedilen kadının, erkeğin zihin dünyası gereğince mükemmel, iyi, barış havarisi, cesur savaşçı, şefkatli, sadık eş, cilveli, çekici, asi vs. tüm bunlar olmadan – olmak zorunda olmadan – sadece kadın olması, olduğu şeyin hesabını yapmadan yaşaması “katlanılır” gelmiyor. Oysa kadın artık şiirde, resimde, sinemada, sloganlarda “katlanılır” olanın dışında olmak zorunda. Mesele, “kadın-erkek eşit değildir, kadın mükemmel bir şeydir’’ sahte coşk...